«Ανεξάρτητος» σημαίνει άγχος

Σάββατο, 31.01.09 – Ελεύθερος Τύπος (Βάσω Τζεβελέκου) 

Είναι μια ιστορία αγάπης μεταξύ δύο ανθρώπων του περιθωρίου, μιας νέας τρανσέξουαλ κι ενός πρώην κατάδικου βαρυποινίτη που αποφυλακίζεται», λέει στον ΕΤ.Σ ο Πάνος Χ. Κούτρας για την καινούργια ταινία του, «Στρέλλα», που επελέγη για το Πανόραμα του 59ου Διεθνούς Φεστιβάλ Βερολίνου (5 έως 15 Φεβρουαρίου). Χωρίς καμιά κρατική ή ιδιωτική υποστήριξη, ο Πάνος Κούτρας και η ομάδα συνεργατών του προχώρησαν στο δύσκολο εγχείρημα κινηματογράφησης της ανεξάρτητης «Στρέλλας» που είχε απορριφθεί δύο φορές από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου.

Τα γυρίσματα ολοκληρώθηκαν με την υποστήριξη του μοναδικού συνεργάτη, της γαλλικής εταιρίας Films Distribution, που έχει αναλάβει τις διεθνείς πωλήσεις όπως και στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινίας του Π. Κούτρα, «Η επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά». Ο σκηνοθέτης έκανε αίσθηση με το «Μουσακά» και την «Αληθινή Ζωή» που ακολούθησε. Στην προκλητική, αποκαλυπτική «Στρέλλα» του αφηγείται μια παράξενη ιστορία, απ’ αυτές που συμβαίνουν συχνά στη ζωή… κι ενίοτε στα έξυπνα σενάρια. Και ω! Οποία δικαίωσις… Η ταινία κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Πανόραμα -από τα πιο δυνατά και γνωστά παράλληλα προγράμματα- της 59ης Μπερλινάλε στις 10 Φεβρουαρίου.

Αγχωμένος
«Είμαι πολύ χαρούμενος κι αγχωμένος για να βγάλω μια καλή κόπια», μας λέει ο σκηνοθέτης που μαζί με τους συνεργάτες του έχει κάνει κυριολεκτικά τη νύχτα μέρα για να ολοκληρώσει την τεχνική επεξεργασία του φιλμ. «Και οι προηγούμενες ταινίες μου είχαν ταξιδέψει σε διεθνή φεστιβάλ όπως του Τορόντο, αλλά αυτή είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Αισθάνομαι ότι το Φεστιβάλ Βερολίνου μού ταιριάζει», μας λέει και εξηγεί ότι ο ίδιος αποφάσισε να καταθέσει την κόπια στην Μπερλινάλε.

«Τι να πω, το γεγονός ότι επελέγη είναι θέμα τύχης αλλά ίσως δείχνει ότι είναι και μια καλή ταινία». Στην ερώτησή μας τι σημαίνει ο όρος «ανεξάρτητη παραγωγή», μας απαντά: «Εξαρτάται από την περίπτωση. Αλλο ανεξάρτητος αμερικάνικος κινηματογράφος… κι άλλο ελληνικός. Στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει πολλή δουλειά, πολύ άγχος και πολλά χρέη. Μάλλον θα μας βοηθήσει τελικά το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου κι αυτό με κάνει να νιώθω ευχαριστημένος».

Η πλοκή
Με πλοκή και απρόοπτα, βαθιά ρομαντική και κοινωνικά προκλητική, με μια αναπάντεχη σεναριακή ανατροπή που φυλάσσεται ως επτασφράγιστο μυστικό, η ταινία φέρει ατόφια την πρόθεση του σκηνοθέτη ν’ αφηγηθεί «την ιστορία αυτής της σχέσης, σαν μια ιστορία απλή κι αληθινή που συμβαίνει παράλληλα με αυτές τις ιστορίες που ζούμε εμείς. Είναι δύο μόνοι άνθρωποι που ψάχνουν την ταυτότητά τους μέσα σε ένα κοινωνικό σύνολο που τους εκτοπίζει».

Επί έναν ολόκληρο χρόνο ο Πάνος Κούτρας έκανε οντισιόν, γυρνούσε σε μπαρ και στέκια, ανεβοκατέβαινε στη μεγάλη λεωφόρο -τη Συγγρού- μέχρι να βρει την πρωταγωνίστριά του, μια αληθινή τρανσέξουαλ. «Οταν συνάντησα τη Μίνα, κατάλαβα ότι αυτή ήταν», λέει κι εξηγεί για την κινηματογραφική ηρωίδα του: «Είναι μια 25χρονη πόρνη τρανσέξουαλ, που έχει έρθει από το χωριό της και ζει στην Αθήνα. Είναι δυναμική και αγωνίζεται καθημερινά για την ταυτότητά της, για το φύλο που έχει επιλέξει. Για να συμφιλιωθεί με το παρελθόν της μπαίνει σε μια επικίνδυνη πορεία στη ζωή… Είναι μια ιστορία που είχα σκεφτεί πολύ παλιά και τώρα ήρθε η ώρα να την κάνω», σημειώνει και προσθέτει: «Γνώρισα αρκετές τρανς στη ζωή μου, είναι μέσα στην κουλτούρα μου, αλλά η ιστορία είναι ακραιφνώς φανταστική και δεν βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Οταν γράφαμε το σενάριο με τον Παναγιώτη Ευαγγελίδη, μερικές φορές γελούσαμε και σκεφτόμασταν ότι συχνά στη ζωή συμβαίνουν πολύ πιο απίθανα πράγματα από αυτά που περιγράφεις…».

info
«Στρέλλα»
■ Σκηνοθεσία: Πάνος
Κούτρας
■ Σενάριο: Πάνος Χ. Κούτρας, Παναγιώτης Ευαγγελίδης
■ Παραγωγή:Πάνος Χ.
Κούτρας – Συμπαραγωγός:
Ελένη Κοσσυφίδου
■ Παίζουν: Γιάννης Κοκιασμένος, Μίνα Ορφανού, Μπέτυ Βακαλίδου, Μίνως Θεοχάρης, Αργύρης Καββίδας
■ Φωτογραφία: Ολυμπία
Μυτιληναίου
■ Μοντάζ: Γιάννης
Χαλκιαδάκης
■ Μουσική: Μιχάλης Δέλτα
■ Σκηνικά: Πηνελόπη Βαλτή
■Κοστούμια: Βασίλης Μπαρμπαρίγος
■ Ηχος: Πάνος Τζελέκης
Εγχρωμο, 35mm, Διάρκεια 111’

Με τόλμη για το Βερολίνο

Της ΕΥΑΝΝΑΣ ΒΕΝΑΡΔΟΥ (venardu@enet.gr)

Η Μίνα Ορφανού ξέρει να υποδυθεί μια τρανσέξουαλ στη νέα ταινία του Πάνου Κούτρα, που θα προβληθεί στο διεθνές φεστιβάλ Βερολίνου. Τρανσέξουαλ είναι άλλωστε και η ίδια

Δύο μεγάλοι έλληνες σκηνοθέτες, ο Κώστας Γαβράς και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, θα συμμετάσχουν εκτός συναγωνισμού στο Φεστιβάλ του Βερολίνου, που αρχίζει στις 5 Φεβρουαρίου, με τις καινούριες τους ταινίες «Παράδεισος στη Δύση» και «Σκόνη του χρόνου». 

Ομως αυτή δεν είναι η μόνη καλή είδηση που αφορά το ελληνικό σινεμά: ένας νέος σκηνοθέτης, ο Πάνος Κούτρας, θα συμμετάσχει επίσης, και μάλιστα με μια ιδιαίτερη ταινία, τη «Στρέλλα». 

Πρόκειται για την ερωτική ιστορία ενός άντρα (Γ. Κοκιασμένος) που αποφυλακίζεται ύστερα από μια δεκαπενταετία και, το πρώτο ελεύθερο βράδυ του, σ’ ένα φτηνό ξενοδοχείο της Ομόνοιας γνωρίζει και ερωτεύεται μια νεαρή τρανσέξουαλ πόρνη, τη Στρέλλα. Το ενδιαφέρον είναι ότι την ηρωίδα υποδύεται μια πραγματική τρανσέξουαλ, η Μίνα Ορφανού, που δεν είναι ηθοποιός. 

Πριν από μερικά χρόνια ο Π. Κούτρας έβγαλε κοροϊδευτικά τη γλώσσα στη σοβαροφανή πλευρά του ελληνικού σινεμά με την καλτ σήμερα «Επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά». Τώρα, όμως, επιχειρεί κάτι πιο φιλόδοξο: «Θέλησα να διηγηθώ μια ιστορία αγάπης με αντίξοες συνθήκες. Με ανθρώπους που αναζητούν μια θέση στην κοινωνία και μια νέα ταυτότητα», λέει ο ίδιος. «Είναι μια ταινία για τη στέρηση. Ο ένας ήταν φυλακή για χρόνια και βγαίνοντας αντιμετωπίζει τη μοναξιά μέσα σε ένα κοινωνικό σύστημα που τον περιθωριοποιεί. Οπως και τη Στρέλλα, που είναι τρανσέξουαλ. Ακόμα περισσότερο».

«Οι άλλοι φοβόντουσαν»

Τι ήταν, όμως, αυτό στην ταινία του που ο ίδιος θεωρεί πως κέντρισε το περίφημο φεστιβάλ ώστε να συμπεριληφθεί μάλιστα στο «Πανόραμα», το τμήμα του που ανιχνεύει συνήθως το εναλλακτικό, τολμηρό σινεμά;

«Πιστεύω πως απλά είναι μια καλή ταινία και πως ήμουν τυχερός», απαντά. «Είναι θλιβερό όμως γιατί στην Ελλάδα είμαστε τόσο συνηθισμένοι να χάνουμε, που, όταν κάποιος κερδίζει, είναι ή ύποπτο ή γίνεται αιτία εξεγέρσεως εθνικιστικών αισθημάτων. Είναι αποκρουστικό».

Η ταινία ανήκει στο είδος του «queer cinema»: «Με την έννοια» λέει, ο Π. Κούτρας, «ενός κινηματογράφου που απεικονίζει πλέον ανοιχτά και ενδεχομένως επιθετικά θέματα σεξουαλικής ταυτότητας, που δεν είναι συμβατά με το πρότυπο της ετεροφυλοφιλικής σεξουαλικής συμπεριφοράς. Στην Ελλάδα οτιδήποτε ξεφεύγει από το υποκριτικό ελληνοχριστιανικό ηθικό πλαίσιο είναι σκανδαλώδες, καταδικαστέο και πολύ συχνά θεωρείται επικίνδυνο. Για όνομα του Θεού -όποιος κι αν είναι αυτός!» 

Ναι, η ταινία έχει γυμνό. «Ομως δεν είναι μια ερωτική ταινία με την έννοια πάμε για να ερεθιστούμε. Εχει γυμνό διότι μ’ αρέσει το γυμνό σώμα».

Ο σκηνοθέτης είδε πολλούς άντρες ηθοποιούς για τον ρόλο του αποφυλακισμένου, πολλοί όμως έκαναν πίσω όταν μάθαιναν πως «ερωτεύονται» μια τρανσέξουαλ.

«Φοβόντουσαν, για να μην πω πανικοβάλλονταν. Το να παίξουν με κάποιον που δεν είναι ηθοποιός είναι ήδη δύσκολο. Με τρανσέξουαλ και με ερωτική σκηνή τούς ήταν ανυπέρβλητα δύσκολο. Γενικά υπάρχει μεγάλη τρανσοφοβία στην κοινωνία μας. Οι τρανσέξουαλ είναι από τις πιο ταλαιπωρημένες και αδικημένες κοινωνικές ομάδες».

Στην ταινία παίζει και η Μπέτυ (Βακαλίδου), θρυλική τρανσέξουαλ του ’70. «Την ήξερα φυσικά διότι είναι από τους πρωταγωνιστές στο κίνημα απελευθέρωσης ατόμων με διαφορετική σεξουαλική συμπεριφορά, και φυσικά από τα βιβλία της και την ταινία του Δημήτρη Σταύρακα. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που έπαιξε στην ταινία μου».

Μια ταινία που γυρίστηκε με δυσκολίες. «Ολο το γύρισμα ήταν ένα απρόοπτο όπως και όλη η ζωή μου», λέει ο Π. Κούτρας. Ανταμείφθηκε, όμως: Η «Στρέλλα» απορρίφθηκε δύο φορές από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, αλλά εγκρίθηκε πανηγυρικά από το… κέντρο του Βερολίνου!

Την πρωταγωνίστριά του ο Πάνος Κούτρας τη βρήκε μετά από ένα χρόνο αναζήτησης. Είχε βάλει μία αγγελία στο μπαρ «Κούκλες», αλλά για μήνες δεν είχε καμία απάντηση. Μια μέρα χτύπησε το τηλέφωνο. «Τη συνάντησα και είδα πάρα πολλά κοινά με το χαρακτήρα που είχα γράψει, αλλά διέκρινα επίσης και ένα ιδιαίτερο ταλέντο που τελικά αποδείχτηκε πολύ μεγάλο». 

Πώς είναι όμως ο άνθρωπος πίσω από αυτόν το ρόλο; «Την αγγελία δεν την είχα καν προσέξει. Μία φίλη μου τρανς τη διάβασε και με έσπρωξε να πάρω τηλέφωνο. Δεν ήξερα περί τίνος πρόκειται. Πήρα έτσι για πλάκα», μας είπε η 25χρονη Μ. Ορφανού που, αν και δεν είναι ηθοποιός, είχε πάντα καλλιτεχνικές ανησυχίες: ζωγραφίζει από παιδί και της αρέσει να τραγουδάει όπερα. 

– Ηταν εύκολο όντας τρανσέξουαλ να ερμηνεύσετε μία;

«Δεν το σκέφτηκα ποτέ. Απλά, έπαιζα τη Στρέλλα».

– Εχετε κοινά με τον ρόλο;

«Αρκετά. Την ίδια ηλικία, προέλευση, είναι από χωριό – εγώ είμαι από νησί. Αλλά πάνω από όλα μοιάζουμε στη δύναμη. Επρεπε να πολεμήσει από πολύ μικρή όπως εγώ, ν’ ανέβει ένα δύσκολο δρόμο και να τον κατέβει! Επίσης, είμαστε και οι δυο μελαχρινές».

– Πώς θα περιγράφατε τη Στρέλλα;

«Μια δυνατή γυναίκα και λίγο τρελή. Με την καλή έννοια».

-Τι σας δυσκόλεψε;

«Μικρά πράγματα όπως το να με χτενίζουν συνέχεια, ή που δεν μπορούσα να φάω όποτε ήθελα».

– Το γυμνό ήταν πρόβλημα;

«Οχι από τα μεγάλα. Από τη στιγμή που το αποφάσισα, το έκανα χωρίς να κάνω πίσω. Εξάλλου το γυμνό στην εποχή μας είναι πια μπανάλ».

Ο δικός της Γολγοθάς

– Είναι θαρραλέα η επιλογή σας να πρωταγωνιστήσετε σε μια ταινία χωρίς να κρύβετε την ταυτότητά σας. Πώς το αντιμετώπισαν οι δικοί σας άνθρωποι, η οικογένειά σας;

«Χάρηκαν γιατί κατάλαβαν πως έκανα κάτι σημαντικό, κάτι δημιουργικό. Εξάλλου το να πρωταγωνιστήσεις σε μία ταινία είναι ένα λαχείο. Δεν σου πέφτει κάθε μέρα. Αυτό το κατάλαβαν».

– Η πρόκριση σε ένα τόσο αναγνωρισμένο φεστιβάλ, όπως αυτό του Βερολίνου, τι σημαίνει για σας; Είναι μια δικαίωση της στάσης ζωής σας;

«Δεν είχα ιδέα τι ήταν αυτό το φεστιβάλ πριν μου πει ο Πάνος και ακόμα δεν καταλαβαίνω. Θα πάω και θα σας πω μετά». 

– Τι δουλειές έχετε αλλάξει μέχρι σήμερα;

«Πολλές. Υπάλληλος σε τουριστικό μαγαζί, μπαργούμαν, ντράγκσοου και πολλά άλλα. Αυτή την στιγμή δεν δουλεύω».

– Μαθαίνω πως σχεδιάζετε. Και τραγουδάτε όπερα…

«Ζωγράφιζα από μικρή. Οταν ήμουν δεκατεσσάρων στο νησί μου είχα κάνει μία έκθεση ζωγραφικής. Τώρα ζωγραφίζω για να ηρεμώ. Το τραγούδι είναι η αγάπη μου – προς το παρόν τραγουδώ σε φίλους. Στην ταινία του Πάνου τραγουδώ την άρια «Sempre Libera» από την «Τραβιάτα» με τη δική μου φωνή σε μία σκηνή στο κλαμπ «Κούκλες»».

– Δυσκολευτήκατε πολύ σε έναν τόπο όπως η Ελλάδα να ζήσετε με τους δικούς σας όρους;

«Κάθε τρανς περνάει τον δικό της Γολγοθά. Εγώ ήμουν αρκετά τυχερή, διότι το φιζίκ μου ήταν πολύ θηλυκό. Ετσι τουλάχιστον δεν είχα μεγάλα προβλήματα σε ένα πρώτο επίπεδο. Είναι πολύ δύσκολη η ζωή για μία τρανς, αλλά αξίζει τον κόπο να ζεις όπως εσύ διαλέγεις».

– Την Μπέτυ τη γνωρίζατε;

«Την ήξερα σαν προσωπικότητα. Τη γνώρισα στα γυρίσματα και τα πήγαμε πολύ καλά. Είναι μια πολύ θαρραλέα γυναίκα. Τη θαυμάζω πολύ. Είναι μεγάλη κυρία».

– Εχετε ζήσει ποτέ μια τόσο έντονη ερωτική ιστορία όσο αυτή που περιγράφει η «Στρέλλα»;

«Οχι».

– Είναι δυνατόν ένας ετεροφυλόφιλος άντρας να ανακαλύψει τόσο όψιμα πως τον ελκύει μια τρανσέξουαλ;

«Δεν έχω μεγάλη πείρα, είμαι μόλις 25 ετών, αλλά νομίζω πως ναι».

– Ποιο είναι το πιο ακραίο πράγμα που έχετε κάνει ποτέ;

«Τον εαυτό μου!»

Στρέλλα με Τρέλλα

από το mixtape.gr (Δέσποινα Παυλάκη) 

Αίνιγμα: 
– Τι είναι αγόρι, ντύνεται κορίτσι και τραγουδάει όπερα; 
– Η νέα ταινία του Πάνου Χ. Κούτρα!

Η Στρέλλα είναι μια πανέμορφη νεαρή τρανσέξουαλ που ερωτεύεται τον πιο ακατάλληλο άντρα που θα μπορούσε να βρεθεί ποτέ στο δρόμο της. Ένα κατάδικο, ετών 48, με φονικό παρελθόν και αβέβαιο μέλλον. Και ο Πάνος Χ. Κούτρας κάνει τα πάντα για να τους βοηθήσει. Ο δημιουργός της Επίθεσης του Γιγαντιαίου Μουσακά και της Αληθινής Ζωής θυσίασε τα τελευταία του λεφτά, την υγεία και την ψυχική του ισορροπία για μια άνευ προηγουμένου κινηματογραφική τρέλα.

Δεν είμαι σίγουρη πότε ακριβώς ξεκίνησε αυτή η ιστορία, ξέρω όμως ότι τελείωσε αισίως στοΦεστιβάλ Βερολίνου, και συγκεκριμένα στο τμήμα του Πανοράματος που επιμελείται ο πολύς Wieland Speck.

Πρώτη φορά άκουσα για τη Στρέλλα τον περσινό χειμώνα, λίγες μέρες πριν την Πρωτοχρονιά. Γι’ αυτό μάλλον την έχω συνδέσει με Χριστουγεννιάτικα φωτάκια και εορταστική βαρυστομαχιά. Όχι δική μου, τουΠάνου Χ. Κούτρα που είχε φάει πάστα από το Βάρσο κάνοντας location scouting στα βόρεια προάστια και του είχε πέσει βαριά. Όχι μόνο η πάστα αλλά και η ταινία, γιατί στην πραγματικότητα δεν είχε λεφτά να την κάνει. Το γύρισμα του περασμένου Δεκεμβρίου ήταν ένα δώρο στον εαυτό του, που τελικά του κόστισε πολύ περισσότερο απ’ ότι φανταζόταν, αφού το ΕΚΚ χτυπάει πάντα δυο φορές: η δεύτερη κρατική απόρριψη χρηματοδότησης τον κατέταξε επισήμως στη μαύρη λίστα των χρεωμένων που κάνουν κανονικό σινεμά με αυτοσχέδια μέσα. Πώς να μην από-στρελλαθεί ο άνθρωπος;

Ιδού τι έχει να πει η Στρέλλα για τον εαυτό της, λίγο πριν ετοιμάσει τα πολύχρωμα μπαγκάζια της για το Βερολίνο. Note to self: να μην ξεχάσω τα Χριστουγεννιάτικα φωτάκια για να ομορφύνει το δωμάτιο του ξενοδοχείου!

O Γιώργος αποφυλακίζεται μετά από 15 χρόνια εγκλεισμού για ένα φόνο που ομολόγησε ότι διέπραξε στο χωριό όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Είναι 48 ετών και αποφασισμένος να κάνει μία καινούρια αρχή στην Αθήνα, μία πόλη άγνωστη γι’ αυτόν. Οι άμεσοι στόχοι του: να πουλήσει το πατρικό του σπίτι και να βρει το γιο του, Περικλή, του οποίου τα ίχνη έχει χάσει από τη μέρα της καταδίκης του. Το βράδυ της αποφυλάκισής του διανυκτερεύει σ’ ένα φτηνό ξενοδοχείο στην Ομόνοια. Εκεί γνωρίζει τη Στρέλλα, μία όμορφη νεαρή πόρνη τρανσέξουαλ. Στη νέα του ζωή όλα επιτρέπονται κι έτσι αποφασίζει να περάσει το βράδυ μαζί της. Η ιδιόμορφη ομορφιά της, η λαχτάρα της για ζωή και το κυνικό της χιούμορ τον γοητεύουν. Λίγες μέρες μετά θα την ξανασυναντήσει και δε θα αργήσουν να μείνουν μαζί. Ωστόσο οι λογαριασμοί του Γιώργου με το παρελθόν είναι ακόμα ανοιχτοί. Μία άλλη «φυλακή» τον περιμένει. Μαζί με τη Στρέλλα θα πρέπει να βρουν τον δρόμο προς την έξοδο.

Σε μια ταινία όπου όλα τα κορίτσια είναι γένους αρσενικού, δηλαδή ντύνονται γυναίκες από μεράκι, δεν θα μπορούσε παρά να ισχύει το ίδιο και για τους ηθοποιούς. Ο Γιώργος (Γιάννης Κοκιασμένος) είναι στην πραγματικότητα δάσκαλος ιππασίας και η Στρέλλα (Μίνα Ορφανού) δουλεύει σε μπαρ. Ίσως γι’ αυτό ο Πάνος Χ. Κούτρας να μετράει ένα ακόμα καρδιακό επεισόδιο στη συλλογή του! Κόντρα στα προγνωστικά όμως οι δυο τους αγαπήθηκαν πηγαία, θωρακίζοντας την ταινία με δύο ερμηνείες μυστήριο που άρχισαν να συζητιούνται πολύ πριν τα φεστιβαλικά αποκαλυπτήρια της ταινίας στο Βερολίνο. Υπομονή, σε δυο εβδομάδες θα τα ξέρουμε όλα!

Συντελεστές
Σενάριο: Πάνος Χ. Κούτρας, Παναγιώτης Ευαγγελίδης
Σκηνοθεσία: Πάνος Χ. Κούτρας
Παραγωγή: Ελένη Κοσσυφίδου, Πάνος Χ. Κούτρας
Φωτογραφία: Ολυμπία Μυτιληναίου
Μοντάζ: Γιάννης Χαλκιαδάκης
Μουσική: Μιχάλης Δέλτα
Σκηνικά: Πηνελόπη Βαλτή
Κοστούμια: Βασίλης Μπαρμπαρίγος
Ήχος: Πάνος Τζελέκης

Παίζουν: Γιάννης Κοκιασμένος, Μίνα Ορφανού, Μπέτυ Βακαλίδου, Μίνως Θεοχάρης, Αργύρης Καββίδας

Εγχρωμο, 35mm, Διάρκεια 113′

TALKBACK:

Ο Πάνος Χ. Κούτρας μας πάει ατάκα στην ατάκα, από την έναρξη των γυρισμάτων της ταινίας τον Οκτώβριο του 2007, μέχρι την ανακοίνωση της συμμετοχής της στο Φεστιβάλ Βερολίνου πριν από μερικές μέρες.

Νοέμβριος 2007 (Περιοδικό ΟΖΟΝ)
Αντιπαθώ τις ταινίες με μήνυμα όποιο κι αν είναι αυτό. Ο κινηματογράφος δεν είναι εργαλείο διδαχής. Σαφώς η ταινία μιλάει για κάτι όπως κάθε ταινία. Μην με ρωτήσεις γιατί ακριβώς, γιατί είναι τόσα πολλά… χάνω τον λογαριασμό.

Φεβρουάριος 2008 (Περιοδικό ΕΙΚΟΝΕΣ)
– Όταν ήσουν μικρός τι ήθελες να γίνεις όταν θα μεγάλωνες;
– Ήθελα να παίζω με τους φίλους μου και να βλέπω τηλεόραση… Για πάντα!

Ιούλιος 2008 (Περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ)
Χρωστάω πολλά λεφτά, πολλές εικόνες, πολύ αγάπη και φυσικά χρωστάω της Μιχαλούς. Αναρωτιέμαι πόσες φορές έχω πεθάνει σ’ αυτή την ταινία και δεν το ξέρω.

Αύγουστος 2008 (Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)
– Η ιστορία ακούγεται λίγο σαν ανέκδοτο για τον μέσο θεατή. Ένας άντρας, που μόλις αποφυλακίστηκε ερωτεύεται μία τρανσέξουαλ…
– Όπως το πάρει κανείς. Εμένα μου φαινόταν ανέκδοτο ο Χριστόδουλος, που έλεγε ανέκδοτα. Για πολλούς είναι μια φυσιολογική ιστορία. Και οι τρανσέξουαλ κάνουν σχέσεις.

Σεπτέμβριος 2008 (Περιοδικό ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ)
Δεν είμαι καλλιτεχνικό κίνημα, ένας άνθρωπος είμαι και θέλω να κάνω μια ταινία. Δεν θέλω να είμαι περιθώριο!

Δεκέμβριος 2008 (Περιοδικό ΣINEMA)
Δεν έχω τελειώσει ακόμη… συνεχίζω… συνεχίζουμε! Μοντάζ, μιξάζ, σκάνιγκ, τράνσφερ… γουατέβερ! Μεταχρονολογημένες επιταγές, διακανονισμοί, μέρες που τα ποτήρια είναι πιο πολλά απ ό,τι πρέπει και βράδια που το rivotril είναι παραπάνω από απαραίτητο. Θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί το κακό! Αλλά είναι και ο Μολιέρος βλέπεις, «δεν είμαστε υπεύθυνοι μόνο για όσα κάνουμε αλλά και για αυτά που δεν κάνουμε».

Ιανουάριος 2009 (Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)
– Γιατί, λέτε, ότι την επέλεξαν στο Φεστιβάλ Βερολίνου;
– Γιατί είναι καλή ταινία

(Στρ)έλλα μου!

από το blog του Λευτέρη Αδαμίδη και των «Ημερών Ανεξαρτησίας»  independencedays.wordpress.com

Οι υποψίες είναι πλέον και επίσημα πραγματικότητα. Η Στρέλλα του Πάνου Κούτρα θα κάνει παγκόσμια πρεμιέρα, που αλλού, στο επερχόμενο φεστιβάλ Βερολίνου και βέβαια στο Πανόραμα. Μετά την “αποτυχία” της Αληθινής Ζωής ο Πάνος τα έπαιξε όλα για όλα, έκανε μια ταινία ολομόναχος (στην Ελλάδα τα χρήματα και οι έπαινοι δίνονται πάντα εκ των υστέρων) και τα κατάφερε. Όχι απλά ανοίγει τα φτερά του στο πλέον κατάλληλο φεστιβάλ αλλά έχει και ένα μεγάλο όνομα όπως η Films Distribution στις διεθνείς πωλήσεις. Και οι πληροφορίες λένε ότι οι Γάλλοι είναι ενθουσιασμένοι με το χαρτί που έχουν στα χέρια τους.  Το λιγότερο που μπορούμε είναι να ευχηθούμε καλή επιτυχία. Ανυπομονούμε!  Διαβάστε και την εξαιρετική εξομολόγηση του Πάνου για τις περιπέτειες της δημιουργίας στο blog της ταινίας www.strellamovie.wordpress..com

Επέλαση Ελλήνων σκηνοθετών στην 59η Berlinale.

(Ελεύθερος Τύπος / 15.01.09)

Οχι μία αλλά τρεις ταινίες θα προβληθούν καθώς ο «Παράδεισος στη Δύση», η πρώτη ελληνογαλλική συμπαραγωγή του Κώστα Γαβρά, θα κλείσει την αυλαία του 59ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου (5 έως 15/02) το Σάββατο 14 Φεβρουαρίου. Η διεθνής συμπαραγωγή «Σκόνη του Χρόνου» του Θόδωρου Αγγελόπουλου θα προβληθεί εκτός συναγωνισμού και η ανεξάρτητη παραγωγή «Στρέλλα» του Πάνου Κούτρα θα συμμετάσχει στο «Πανόραμα».

Σύγχρονοι μετανάστες που μέσα από μια οδυσσειακή περιπέτεια αναζητούν «Τον Παράδεισο στη Δύση», πολιτικοί εξόριστοι που διανύουν τον πλανήτη σε μια αέναη περιπλάνηση στα μονοπάτια της σύγχρονης ιστορίας αντιλαμβανόμενοι τη «Σκόνη του Χρόνου», αλλά και η ερωτική ιστορία ανάμεσα στην τρυφερή τρανσέξουαλ πόρνη «Στρέλλα» κι έναν άντρα που τη γνωρίζει μόλις βγαίνει από τη φυλακή, είναι οι τρεις συμμετοχές. Ισως είναι η πρώτη φορά που τρεις ταινίες ταυτόχρονα εκπροσωπούν την Ελλάδα στις αίθουσες του διεθνούς φεστιβάλ, από τα μεγαλύτερα, μακροβιότερα και σημαντικότερα στον κόσμο.

«Στρέλλα»-έκπληξη

Κι αν για τους δύο διεθνείς πολυβραβευμένους Ελληνες, τον Κ. Γαβρά και τον Θ. Αγγελόπουλο, οι συμμετοχές τους ήταν αναμενόμενες, η επιλογή της «Στρέλλας» ήταν ευχάριστη έκπληξη. Πρόκειται για αμιγώς ανεξάρτητη παραγωγή που γυρίστηκε με ελάχιστα χρήματα -απορρίφθηκε δύο φορές από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και από όλους τους Ελληνες χρηματοδότες- η οποία τελικά επιλέχθηκε για το Πανόραμα της Berlinale, από τα πιο πρωτοποριακά κινηματογραφικά βήματα, που παρουσιάζει δουλειές σκηνοθετών απ’ όλο τον κόσμο. Εκεί προβλήθηκε πριν από τέσσερα χρόνια και ο «Ομηρος» του Κωνσταντίνου Γιάνναρη. Ο ανατρεπτικός και καθόλου «cool» Πάνος Κούτρας, που εμφανίστηκε με την «Επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά», με την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του «Στρέλλα» φτιάχνει μια ιστορία «βαθιά ρομαντική, κοινωνικά προκλητική, αισθητικά μαγευτική», όπως σημειώνει, «μια ταινία πολύπλοκη και απλή, σαν το καλοφυλαγμένο μυστικό στην εξέλιξη της πλοκής της ή σαν τη δυσκολότερη αλήθεια που δέχεσαι με ευκολία όταν αγαπάς».

Αγγελόπουλος, Κούτρας και φινάλε με Γαβρά

(Εθνος / 15.01.09)

Πολύ καιρό είχαμε να δούμε ελληνικές ταινίες μαζεμένες σε μια μεγάλη διεθνή κινηματογραφική διοργάνωση.

Η ώρα έφτασε με τη «Στρέλλα» του Πάνου Χ. Κούτρα, το «Παράδεισος στη Δύση» του Κώστα Γαβρά και, φυσικά, τη «Σκόνη του χρόνου» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, που εδώ και καιρό γνωρίζαμε ότι θα προβληθεί εκτός συναγωνισμού στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.

Ετσι, στην 59η Μπερλινάλε, που ξεκινά στις 5 Φεβρουαρίου και τελειώνει στις 15 του μήνα, η «Στρέλλα», τρίτη μεγάλου μήκους παραγωγή του Πάνου Χ. Κούτρα, θα συμμετάσχει στο τμήμα του Πανοράματος, έχοντας απορριφθεί δύο φορές από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και Ελληνες χρηματοδότες (η υπόθεση θέλει έναν 48χρονο να περνά το πρώτο βράδυ της αποφυλάκισής του με μια όμορφη τρανσέξουαλ σε ξενοδοχείο της Ομόνοιας).

Τις διεθνείς πωλήσεις της ταινίας έχει αναλάβει η γαλλική Films Distribution. Στην πρωτοβουλία Γάλλων και Ελλήνων χρηματοδοτών στηρίζεται και το «Παράδεισος στη Δύση» του Κώστα Γαβρά, η πρώτη γαλλοελληνική παραγωγή του, που θα κλείσει το Φεστιβάλ το Σάββατο, 14 Φεβρουαρίου, μετά την απονομή των βραβείων.

Στρέλλα, μία απίθανη ιστορία που άκουσα

«Η ιστορία της Στρέλλας είναι από αυτές που θα μπορούσαμε να ακούσουμε σε μία παρέα με την κοινότοπη εισαγωγή: “θα σας διηγηθώ μία απίθανη ιστορία που άκουσα”». Κάπως έτσι συστήνει την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του «Στρέλλα» ο σκηνοθέτης Πάνος Χ. Κούτρας. Και όπως φαίνεται κατόρθωσε να γυρίσει μια ιστορία που αν μη τι άλλο αιφνιδιάζει. Γι’ αυτό και την επέλεξαν οι υπεύθυνοι του 59ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου στο τμήμα «Πανόραμα». Η ελληνική συμμετοχή (απορρίφθηκε δύο φορές από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και από όλους τους Ελληνες χρηματοδότες!) θα προβληθεί στο πρόγραμμα εκείνο της Μπερλινάλε που παρουσιάζει «νέες δουλειές σκηνοθετών αλλά και ανήσυχες προτάσεις από όλο τον κόσμο, γεφυρώνοντας την απόσταση μεταξύ του καλλιτεχνικού οράματος και της εμπορικής δύναμης». Τις διεθνείς πωλήσεις της «Στρέλλας» έχει αναλάβει η γαλλική εταιρεία Films Distribution.

Ο Πάνος Κούτρας έχει μια έλξη στην εκκεντρικότητα. Τόσο η πρώτη μεγάλου μήκους παραγωγή του «Η επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά», όσο και η δεύτερη, «Αληθινή ζωή», κινούνται περισσότερο στο χώρο της ψευδαίσθησης (ονείρου ή εφιάλτη) παρά της πραγματικότητας. Ως δημιουργός έχει αποδείξει ότι μπορεί να χειριστεί με επιδεξιότητα το ακραίο. Στη «Στρέλλα» πρωταγωνιστές είναι ένας 48χρονος που αποφυλακίζεται ύστερα από 15 χρόνια εγκλεισμού και μια όμορφη νεαρή πόρνη τρανσέξουαλ. «Το παρελθόν είναι αυτό που και οι δύο θέλουν να προσπεράσουν. Να όμως που σε κάθε τους βήμα μπροστά σα να κτυπάνε σε ένα ελατήριο που τους πετάει πίσω. Το παρελθόν, όμως, είναι αυτό που κρατάει τα κλειδιά και που καμιά φορά τα αποκαλύπτει σα μία εικόνα μέσα σε ένα παράδοξο όνειρο. Για να μπορέσουν να φτάσουν εκεί όπου ξεκίνησαν όλα, η περιπλάνησή τους είναι αναπόφευκτη», σημειώνει ο σκηνοθέτης. Και συνοψίζει: «Είναι μια ιστορία που έχει ως στόχο να μιλήσει για τη σημασία της αποδοχής του διαφορετικού, την ανάγκη για συμφιλίωση, τον αλληλοσεβασμό. Τέλος, για την αγάπη πέρα και πάνω από κάθε σύμβαση».

Το σενάριο της ταινίας υπογράφουν ο Π. Κούτρας και ο Παναγ. Ευαγγελίδης. Πρωταγωνιστούν: Γ. Κοκιασμένος, Μίνα Ορφανού, Μπ. Βακαλίδου, Μ. Θεοχάρης, Αργ. Καββίδας.

ΓΑΒΡΑΣ, ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛOΣ, ΚΟΥΤΡΑΣ

Διαβατήριο για το Φεστιβάλ Βερολίνου σε τρεις ελληνικές ταινίες

(Τα Νέα / 15.01.09)

function openWindow(theTarget, windowName, Properties){
var newWin = window.open(theTarget, windowName, Properties);
newWin.focus();
}

Ο Κώστας Γαβράς και η πρώτη ελληνογαλλική ταινία του «Παράδεισος στη Δύση» στο επίσημο πρόγραμμα. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος με τη «Σκόνη του χρόνου». Και ο Πάνος Χ. Κούτρας (η έκπληξη) με την ταινία του «Στρέλλα» στο Πανόραμα. Είναι οι τρεις (δεν έχει ξαναγίνει) που συμμετέχουν στο 59ο Φεστιβάλ Βερολίνου, στο οποίο είχαμε να δούμε ελληνική ταινία από το 2005, όταν παίχθηκε ο «Όμηρος» του Κωνσταντίνου Γιάνναρη.

Έκπληξη αποτελεί η συμμετοχή της ταινίας «Στρέλλα» του Πάνου Χ. Κούτρα, μιας αμιγώς ανεξάρτητης παραγωγής η οποία απορρίφθηκε δύο φορές από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (το οποίο εκ των υστέρων θέλει να τη χρηματοδοτήσει, όπως μας είπε χτες ο σκηνοθέτης) και από Έλληνες ιδιώτες χρηματοδότες! Θα συμμετάσχει επίσημα στο Πανόραμα της Βerlinale, το τμήμα που παρουσιάζει νέες δουλειές γνωστών σκηνοθετών, αλλά και ανήσυχες προτάσεις.

«Με λένε Στέλλα, αλλά οι φίλοι με φωνάζουν Στρέλλα, γιατί, λένε, ότι είμαι λίγο τρελή» εξηγεί η ηρωίδα της ταινίας. Και ο Πάνος Χ. Κούτρας λέει: «Όλη η παραγωγή ολοκληρώθηκε από το δικό μου πορτοφόλι, τα δανεικά που μάζεψα πέρα-δώθε και την από αφιλοκερδή συμμετοχή φίλων». Η «Στρέλλα», είναι μια ερωτική ιστορία ανάμεσα σε μια τρανσέξουαλ πόρνη κι έναν άντρα που, βγαίνοντας από τη φυλακή, προσπαθεί να προσδιορίσει την ταυτότητά του. Μια ταινία «βαθιά ρομαντική, κοινωνικά προκλητική, αισθητικά μαγευτική- γυρισμένη σε φιλμ Super 16mmπολύπλοκη και απλή, σαν το καλοφυλαγμένο μυστικό» κατά τον σκηνοθέτη.

Ο «Παράδεισος στη Δύση» του Κώστα Γαβρά (είχε κερδίσει τη Χρυσή Άρκτο το 1990 με το «Μουσικό κουτί»)- με την προβολή του οποίου θα κλείσει το Σάββατο 14 Φεβρουαρίου, μετά την απονομή των βραβείων, το 59ο Φεστιβάλ Βερολίνου – θα βγει στις ελληνικές αίθουσες από 19 Φεβρουαρίου. Αναφέρεται στην οδύσσεια ενός νεαρού λαθρομετανάστη. Ερμηνεύει ο Ιταλός ηθοποιός Ρικάρντο Σκαμάρτσιο («Ο αδελφός μου είναι μοναχοπαίδι»), ο οποίος πρόκειται να πρωταγωνιστήσει στη νέα ταινία των αδελφών Νταρντέν.

Η επική «Σκόνη του χρόνου», 13η ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου, θα προβληθεί εκτός συναγωνισμούστις ελληνικές αίθουσες βγαίνει στις 12 Φεβρουαρίου. Είναι μια ελεγεία για τα «προδομένα όνειρα των εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο το κόσμο που πίστεψαν ότι κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα θα δουν να γεννιέται ένας πιο όμορφος και δίκαιος κόσμος», λέει ο σκηνοθέτης.

Η επίθεση του γιγαντιαίου ελληνικού σινεμά

Του Γιώργου Καρουζάκη

(Ελευθεροτυπία / 15.01.09)

Και ξαφνικά έγιναν 3 οι ταινίες μας στην Μπερλινάλε. Εκτός από τη «Σκόνη του χρόνου» του Θόδωρου Αγγελόπουλου και τον «Παράδεισο στη Δύση» του Κώστα Γαβρά, που θα κλείσει τιμητικά και το Φεστιβάλ, μπήκε σφήνα και η τολμηρή, για μια τρανσέξουαλ, «Στρέλλα» του Πάνου Κούτρα. Φυσικά, στο εναλλακτικό «Πανόραμα»

Κι ενώ είχαμε αρχίσει να φοβόμαστε ότι το ελληνικό σινεμά θα γίνει ξανά κλειστό κι εσωστρεφές ή θα οδηγηθεί ολοκληρωτικά στην παραγωγή κωμωδιών και σε μεγαλεπήβολες ταινίες εθνικής ανάτασης, ήρθε η Μπερλινάλε. Τι εννοούμε; Στο 59ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου (5 έως 15 Φεβρουαρίου) η Ελλάδα έχει παραπάνω από εντυπωσιακή παρουσία.

Πρώτα απ’ όλα στο εκτός συναγωνισμού πρόγραμμα του Φεστιβάλ βρίσκονται δύο κορυφαίοι Ελληνες σκηνοθέτες με τις νέες ταινίες τους, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος με τη «Σκόνη του Χρόνου» (12 Φεβρουαρίου) και ο, επίσης, διεθνής Κώστας Γαβράς με την πρώτη ελληνογαλλική ταινία του, «Ο Παράδεισος στη Δύση». Αυτή, είναι, μάλιστα και η ταινία λήξης του Φεστιβάλ (14 Φεβρουαρίου, αμέσως μετά την απονομή των βραβείων). Ο Κώστας Γαβράς θα έχει βάλει κι εκεί γερά το χέρι του. Μην ξεχνάμε ότι είναι φέτος ο πρόεδρος της Διεθνούς Κριτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ.

Αλλού όμως βρίσκεται η ελληνική έκπληξη. Στο δημοφιλές παράλληλο τμήμα της Μπερλινάλε, το «Πανόραμα» που διευθύνει ο Βίλαντ Σπεκ, επιλέχτηκε και θα προβληθεί στις 10 Φεβρουαρίου η «Στρέλλα», η νέα, τολμηρή, τόσο σε θέμα όσο και σε προσέγγιση, ταινία του Πάνου Κούτρα.

Η συμμετοχή του στο Φεστιβάλ Βερολίνου θεωρείται έκπληξη αν σκεφτούμε ότι η «Στρέλλα», ένα φιλμ για τον έρωτα ενός πρώην κατάδικου που είχε διαπράξει φόνο με μια νεαρή τρανσέξουαλ, ως σενάριο είχε «φάει πόρτα» δύο φορές από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου!

«Απέρριψαν το ίδιο σενάριο δύο φορές ενώ ήξεραν ότι η ταινία είχε ήδη βρει διεθνή διανομή στη Γαλλία και αλλού. Δεν ζητούσα και πολλά χρήματα», μας είπε χθες ο Πάνος Κούτρας. Χωρίς να χαρακτηρίσει δικαίωση τη συμμετοχή του στο Φεστιβάλ Βερολίνου πρόσθεσε: «Αρνούμαι να ερμηνεύσω τη στάση του ΕΚΚ, γιατί όποια ερμηνεία κι αν δώσω θα είναι δυσάρεστη. Θέλω όμως να πω κάτι. Ολες οι ελληνικές ταινίες που έχουν ταξιδέψει τα τελευταία χρόνια σε μεγάλα διεθνή φεστιβάλ, η ταινία του Αλέξη Αλεξίου στο Ρότερνταμ, του Θάνου Αναστόπουλου και του Γιώργου Λάνθιμου στο Βερολίνο, η φετινή ταινία του Ανέστη Χαραλαμπίδη στο Ρότερνταμ και τώρα η δική μου στο Βερολίνο, έχουν απορριφθεί από το ΕΚΚ. Δεν ξέρω ποιες ταινίες εγκρίνει και χρηματοδοτεί το Κέντρο που κάνουν διεθνή καριέρα. Εμένα, από την εποχή που έκανα μικρού μήκους ταινίες μέχρι και σήμερα, μ’ έχουν απορρίψει συνολικά εννέα φορές. Πήρα έγκριση μία φορά, επί Διαγόρα Χρονόπουλου, για τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία μου, την «Αληθινή ζωή». Η πρώτη μεγάλη μήκους ταινία μου , η «Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά», την οποία βλέπουν ακόμα και σήμερα στη Γαλλία, είχε επίσης απορριφθεί δύο φορές από το ΕΚΚ».

Τι είναι όμως η «Στρέλλα»;

Είναι η ιστορία ενός ασυνήθιστου ζευγαριού. Ο κεντρικός ήρωας (Γιάννης Κοκιασμένος) αποφυλακίζεται ύστερα από δεκαπέντε χρόνια. Το πρώτο ελεύθερο βράδυ του στην Αθήνα, σ’ ένα φτηνό ξενοδοχείο της Ομόνοιας, θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί μια νεαρή πόρνη, τρανσέξουαλ. Τον ρόλο της υποδύεται μια αληθινή τρανσέξουαλ, η Μίνα Ορφανού.

Στην ταινία, στην οποία άλλωστε όλοι οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι δόθηκαν σε ερασιτέχνες ηθοποιούς, παίζει και η θρυλική τρανσέξουαλ της δεκαετίας του ’70, Μπέττυ Βακαλίδου.

Η πρώτη της εμφάνιση στο σινεμά ήταν το 1979 στο δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Σταύρακα, «Μπέττυ».

«Είναι μια τολμηρή ταινία. Και το θέμα της και κάποιες ερωτικές σκηνές και η θέση της», λέει ο Πάνος Κούτρας για τη «Στρέλλα». «Το παρελθόν ξανάρχεται στη ζωή του ζευγαριού και δημιουργεί μια νέα φυλακή, από την οποία πρέπει να αποδράσουν πια και οι δύο μαζί».

– Γιατί, λέτε, ότι την επέλεξαν στο Φεστιβάλ Βερολίνου;

«Γιατί είναι καλή ταινία». *

H ΣΤΡΕΛΛΑ στο Φεστιβάλ Βερολίνου

Η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του Πάνου Χ. Κούτρα, Στρέλλα, μία αμιγώς ανεξάρτητη παραγωγή, συμμετέχει στο 59ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, στο τμήμα Πανόραμα. Η ταινία, η οποία απορρίφθηκε δύο φορές από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και από όλους τους Ελληνες χρηματοδότες, θα συμμετάσχει επίσημα στο Πανόραμα της Berlinale, το τμήμα που παρουσιάζει νέες δουλειές γνωστών σκηνοθετών, αλλά και ανήσυχες προτάσεις απ’ όλον τον πλανήτη, γεφυρώνοντας την απόσταση μεταξύ του καλλιτεχνικού οράματος και της εμπορικής δύναμης. Τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία ελληνική συμμετοχή στο Πανόραμα της Berlinale, δηλαδή τον Ομηρο του Κωνσταντίνου Γιάνναρη, η προκλητική, αποκαλυπτική, μεγαλειώδης Στρέλλα θα κάνει την πρεμιέρα της στο Διεθνές Φεστιβάλ του Βερολίνου. Τις διεθνείς πωλήσεις της Στρέλλας έχει αναλάβει η γαλλική εταιρεία Films Distribution.

http://www.berlinale.de   ////   http://www.filmsdistribution.com