Και ξαφνικά, μια νέα ελληνική ταινία, η «Στρέλλα» του Πάνου Κούτρα, ξεκίνησε μια ανέλπιστη διεθνή καριέρα, με τους Γάλλους («Le Monde», «Figaro») να υποκλίνονται στις «απρόσμενες εκρήξεις σκηνοθεσίας και αισθητικής της» και τη «Liberation» να γίνεται χορηγός επικοινωνίας της. Είχε προηγηθεί η προβολή της στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
από την Ευάννα Βενάρδου (Ελευθεροτυπία, 13 Δεκεμβρίου 2009)
Την Πέμπτη ήρθε η ώρα να δοκιμαστεί ενώπιον του ελληνικού κοινού, που έχει ήδη κεντριστεί από την ιστορία της: τη σχέση μιας νεαρής τρανσέξουαλ πόρνης κι ενός αποφυλακισμένου άντρα. Πόσω μάλλον που πρωταγωνιστεί μια πραγματική τρανσέξουαλ: η 27χρονη Μίνα Ορφανού.
Λεπτή, μικροκαμωμένη, με εκφραστικά μάτια και πολύ κέφι, εμφανίστηκε στο ραντεβού μας στο καφέ «Φλοράλ» στα Εξάρχεια φορώντας τζιν, μπότες, μια άνετη μπλούζα. Κανείς δεν έδειξε να προσέχει κάτι διαφορετικό στην εμφάνισή της.
«Κάμερα είναι και τα μάτια»
Γεμάτη ενθουσιασμό, μας μίλησε για την έκθεσή της στο μπαρ-γκαλερί «Μικρασία» στο Γκάζι που εγκαινιάζεται την Πέμπτη. «Εδώ και χρόνια ασχολούμαι με τα εικαστικά», λέει. «Πουλάω σε πολλά μαγαζιά. Η έκθεση λέγεται «Η φύσις μου» και είναι εμπνευσμένη από τη λαϊκή τέχνη. Είναι μια σειρά με τις εννέα μούσες και άλλα έργα στα οποία χρησιμοποιώ άμμο, κερί, ρόδια, κλαδιά δέντρων».
Στη «Στρέλλα» η Ορφανού ανατρέπει τα στερεότυπα της τρανσέξουαλ-καρικατούρας. Και άλλα, που συνιστούν το «μυστικό» της απρόσμενης αυτής ταινίας. Κι όμως, πριν πρωταγωνιστήσει σ’ αυτή την ταινία δεν είχε δει ποτέ κάμερα στη ζωή της. «Κάμερα όμως δεν είναι και τα μάτια; Ενα βλέμμα που μας ακολουθεί;» λέει η ίδια.
– Πώς νιώσατε στο Βερολίνο με όλα αυτά τα βλέμματα στραμμένα πάνω σας;
«Η οθόνη ήταν τεράστια και με είχαν βάλει να καθήσω στην τρίτη σειρά, πολύ κοντά για μένα. Μέχρι να συνηθίσω, μ’ έπιασε πονοκέφαλος (γέλια). Ομως καταχάρηκα το χειροκρότημα: ήταν τυφώνας Κατρίνα!»
– Σας είπε κανείς κάτι για την ταινία που θα θυμάστε πάντα;
«Αυτό που πάντα με κολακεύει είναι όταν δεν μπορούν να πιστέψουν πως δεν είμαι ηθοποιός. Και βέβαια όταν μου δίνουν συγχαρητήρια επαγγελματίες ηθοποιοί».
– Και το ελληνικό κοινό στις «Νύχτες Πρεμιέρας»; Υπήρξε κανείς που ενοχλήθηκε;
«Κανείς. Οι συντηρητικοί και οι κομπλεξικοί στα λαγούμια τους».
– Βοηθά και η εμφάνισή σας. Οι άνθρωποι που δεν σας γνωρίζουν καταλαβαίνουν πως είστε τρανσέξουαλ;
«Οχι. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο. Πέφτουν από τα σύννεφα!»
– Προφανώς δεν θέλετε να μου πείτε το πραγματικό σας όνομα.
«Δεν έχει σημασία. Αυτός ο άνθρωπος έχει πεθάνει».
– Και πότε γεννήθηκε ο νέος;
«Στα 16 μου. Βέβαια, και πριν είχα κάτι το θηλυκό. Γι’ αυτό και έκανα ελάχιστες επεμβάσεις».
– Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο σ’ αυτή τη διαδρομή;
«Τίποτε ιδιαίτερα, διότι από τη στιγμή που έκανα την επιλογή μου έπρεπε να την ακολουθήσω και να τη σεβαστώ».
– Η επιτυχία της «Στρέλλας» νιώθετε πως είναι μια δικαίωση της στάσης ζωής σας;
«Ναι. Πάντα πίστευα στο ταλέντο μου, παρ’ όλο που οι άλλοι δεν το έβλεπαν συχνά. Πιο πολύ όμως αισθάνθηκα πως μέσα από μένα δικαιώνονται οι τρανσέξουαλ στην Ελλάδα».
– Οι δικοί σας είδαν την ταινία;
«Ναι. Οι γονείς μου ήταν πάντα δίπλα μου. Είναι ανοιχτοί άνθρωποι. Με αντιμετωπίζουν σαν να γεννήθηκα έτσι. Και τα αδέρφια μου. Είμαι από τη Ρόδο. Μην ξεχνάτε πως στο νησί αυτό πρωτοήρθε ο τουρισμός. Η γριά στον αργαλειό είδε ξαφνικά κορίτσια με μίνι και μπικίνι, όταν η Ελλάδα δεν τα ήξερε ακόμα αυτά».
– Σε μια σκηνή της ταινίας μιμείστε την Κάλλας. Τραγουδάτε με τη δική σας φωνή;
«Ναι. Το «Sempre Libera» από την «Τραβιάτα». Τραγουδούσα από μικρή όπερα και όταν με άκουσε ο Πάνος τρελάθηκε. Θα σας πω πώς έγινε: Οταν ήμουν παιδί στο χωριό, γύρω στα 11, είχα πάει να πω τα κάλαντα. Πήγα και σε ένα μαγαζί δίσκων της γειτονιάς και ο ιδιοκτήτης (καλή του ώρα) αντί για λεφτά μου χάρισε ένα CD της Κάλλας. Οταν γύριζα σπίτι μού επιτέθηκε μία παρέα αγοριών της γειτονιάς και μου πήρε όλα τα λεφτά που είχα μαζέψει. Ηταν και πολλά, γύρω στις 2.500 δραχμές. Χάλια έγινα… Οταν γύρισα σπίτι, έβαλα το CD και ξέσπασα σε κλάματα. Ηταν το πιο υπέροχο πράγμα που έχω ακούσει στη ζωή μου. Από τότε δεν την αποχωρίστηκα ποτέ. Οταν είμαι στενοχωρημένη ακούω Κάλλας».
– Ελληνικά δεν ακούτε;
«Φυσικά. Ελευθερία Αρβανιτάκη, Χαρούλα Αλεξίου, Αλκηστη Πρωτοψάλτη. Βέβαια, όταν θέλω να τα σπάσω ακούω Αντζελα Δημητρίου. Θεά!»
– Σινεμά πάτε;
«Οχι πολύ. Βλέπω πολλές ταινίες και ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση. Μια από τις αγαπημένες μου ήταν το «Σινεμά ο Παράδεισος». Μου αρέσουν όμως και τα παιδικά: Στρουμφάκια, Μπαγκς Μπάνι και κυρίως ο Μπομπ ο Σφουγγαράκης. Ο δημιουργός του πρέπει να έχει πιει πολλά! (γέλια). Αγαπώ όμως πολύ και την Πηνελόπη Δέλτα. Και διαβάζω Ιπποκράτη, Πλάτωνα, Σωκράτη. Τιμάω την αρχαία Ελλάδα. Γεννήθηκα Ελληνίδα».
– Εχετε δει το «Παιχνίδι των λυγμών»;
«Ναι. Αλλά το βρήκα λίγο καταθλιπτικό. Εμενα μ’ αρέσει και λίγος χαβαλές στις ταινίες».
– Δεν σας άρεσε η έκπληξη του τέλους; Οταν ο ήρωας συνειδητοποιεί πως η γυναίκα που ερωτεύτηκε είχε γεννηθεί άντρας;
«Εκπληξη είναι αυτή; Από εκπλήξεις η ζωή…»
– Μοιάζετε λίγο με τη Σάρα Τζέσικα Πάρκερ. Βλέπατε «Sex and the City»;
«Ναι, μου το έχουν πει πως της μοιάζω, αλλά εγώ προτιμώ την άλλη, τη Σαμάνθα. Γιατί είναι τεκνατζού και δεν έχει ταμπού».
– Τις κουτσομπολίστικες τηλεοπτικές εκπομπές τις βλέπετε;
«Εχω καλύτερα πράγματα να κάνω. Ομως δεν κρίνω κανέναν. Εχω τον εαυτό μου να κρίνω».
– Θα κάνατε ποτέ γυμνή φωτογράφηση;
«Οχι. Δεν με πειράζει να εμφανιστώ γυμνή στα πλαίσια ενός ρόλου. Αλλά γυμνό σε περιοδικό με ενοχλεί».
– Ωσπου να δεχθεί το ρόλο του εραστή σας ο Κοκκιασμένος, πολλοί άλλοι ηθοποιοί αρνήθηκαν. Πώς σας φάνηκε;
«Θεωρώ ότι ένας επαγγελματίας ηθοποιός πρέπει να παίζει τα πάντα, χωρίς ταμπού. Αλλά μάλλον τελικά δεν είναι και πολύ επαγγελματίες όλοι».
– Ποιοι άντρες σάς αρέσουν;
«Αυτοί που μπορούν να αγαπήσουν πέρα από όλες τις συμβάσεις».
– Φίλους στρέιτ έχετε;
«Πάρα πολλούς. Μ’ αγαπάνε γι’ αυτό που είμαι, όπως κι εγώ τους αγαπώ γι’ αυτό που είναι αυτοί».
– Η Στρέλλα τελικά «προκύπτει» ένα ευαίσθητο πλάσμα. Που έχει ανάγκη το πατρικό πρότυπο, την οικογένεια. Εσείς σκέφτεστε ποτέ το γάμο;
«Οικογένεια είναι να υπάρχει αγάπη και σεβασμός μεταξύ των μελών της. Μ’ αρέσουν οι σταθερές σχέσεις. Τώρα, ο γάμος είναι μια δύσκολη απόφαση. Πόσω μάλλον όταν υπάρχει και το διαζύγιο. Πρέπει να μπούμε σ’ αυτή τη διαδικασία; Δεν ξέρω. Προς το παρόν προτιμώ τη συμβίωση».
– Θα θέλατε ένα παιδί;
«Αν στο μέλλον έχω την οικονομική ευχέρεια, ναι, γιατί όχι; Πιστεύω πως θα ήμουν καλός γονιός. Εχει ο Θεός. Αν και φοβάμαι πως θα ήμουν πολύ αυστηρή».
– Δηλαδή;
«Τι; Να μου χτυπήσουν την πόρτα και να μου πουν, το παιδί σας είναι στο τμήμα; Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω!»
«Δεν θέλω άλλα όνειρα»
– Η ταινία θίγει με απρόσμενο τρόπο και το θέμα της αιμομειξίας. Θεωρείτε ότι η σχέση γονιών-παιδιών έχει και κάτι το ερωτικό;
«Πολλές φορές ναι. Αλλά δεν είμαι εγώ αυτή που το λέει πρώτη. Εχουν υπάρξει και οι αρχαίοι. Ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης, όπως φαίνεται και στην ταινία».
– Από την εμπειρία σας, πιστεύετε πως μια τρανσέξουαλ, σήμερα, μπορεί να αποφύγει τη Συγγρού;
«Είναι δύκολο, αλλά πιστεύω πως τώρα πια, ναι, μπορεί. Ελπίζω μια μέρα να μπορούν οι τρανσέξουαλ να δουλέψουν σε μια τράπεζα ή σε μια δημόσια υπηρεσία. Αλλά από προκαταλήψεις άλλο τίποτα. Η άλλη είναι γυναίκα και δεν την παίρνουν στη δουλειά διότι είναι 130 κιλά! Πάντως, γνωρίζω πολλές τρανσέξουαλ που έχουν δικά τους μαγαζιά. Αν και εγώ προσωπικά υπάλληλος δεν θα ήθελα να είμαι».
– Τώρα τι δουλειά κάνετε;
«Είμαι συνεταίρος σε ένα συνοικιακό κομμωτήριο. Ομως ελπίζω σύντομα να μπορώ να βγάζω περισσότερα με τη ζωγραφική μου και τις κατασκευές μου».
– Αλλα όνειρα;
«Ο,τι ονειρεύτηκα μέχρι τώρα το έχω κάνει. Ημουν τυχερή και ευγνώμων. Δεν θέλω να κάνω άλλα όνειρα».
– Ποιο είναι το πιο ακραίο πράγμα που έχετε κάνει;
«Αυτό που είμαι!»
ΣΤΡΕΛΛΑ 