Ζεστή υποδοχή στην ελληνική «Στρέλλα»

Δύσκολη ταινία αλλά με αρκετό χιούμορ

Του απεσταλμένου μας στο Βερολινο Παναγιωτη Παναγοπουλου (Καθημερινή 12.02.09)

Μπερλιναλε. Μια από τις πιο χαρούμενες βραδιές της ζωής του θα πρέπει να πέρασε την Τρίτη ο Πάνος Κούτρας, έπειτα από την πολύ ζεστή υποδοχή που βρήκε η ταινία του στο Πανόραμα της 59ης Μπερλινάλε. Και η ικανοποίηση είναι προσωπική, επειδή ο Κούτρας προσπάθησε πολύ και με εξαιρετικές δυσκολίες κατάφερε μόνος του να τελειώσει την ταινία χωρίς καμία ενίσχυση. Αυθεντικότητα Δύσκολη ταινία για το μεγάλο κοινό η «Στρέλλα», κυρίως εξαιτίας του θέματός της που καταπιάνεται όχι με ένα μόνο ταμπού για ένα μεγάλο μέρος των θεατών, μια πρωταγωνίστρια τρανσέξουαλ, αλλά και με ένα δεύτερο, βαρύτερο, που προκύπτει στην εξέλιξη της πλοκής. Ομως ο Κούτρας αυτά τα δύσκολα θέματα καταφέρνει να τα ελαφρύνει με την αυθεντικότητα που εκπέμπει η «Στρέλλα» και το χιούμορ που υπάρχει σε πολλές σκηνές. Επειτα από την camp επιστημονική φαντασία της «Επίθεσης του γιγαντιαίου μουσακά» και τη σαπουνοπερατική υπερβολή της «Αληθινής ζωής» ο Πάνος Κούτρας στρέφεται στις βασικές αρχές του σινεμά και πέφτει με τα μούτρα, αλλά δικαιώνεται. Εχει μια δυνατή ιστορία, παιγμένη και γυρισμένη με αμεσότητα και αυθεντικότητα. Μια ασυνήθιστη ερωτική ιστορία με πολλές επιπλοκές είναι η υπόθεση της ταινίας. Ενας άντρας κοντά στα 50, ο Γιώργος, αποφυλακίζεται και αναζητώντας τον γιο του, τον μοναδικό κρίκο με το παρελθόν του, μένει σε ένα φτηνό ξενοδοχείο. Εκεί γνωρίζει τη Στρέλλα, μια τρανσέξουαλ και θα αρχίσει ανάμεσά τους μια σχέση που μπορεί να οδηγήσει σε πολλές κατευθύνσεις. Η ταινία έχει άμεσες ερμηνείες από το πρωταγωνιστικό ζευγάρι, τη Μίνα Ορφανού και τον Γιάννη Κοκκιασμένο, ανατροπές, ρυθμό και συνέπεια από την πλευρά του Κούτρα στο θέμα και τους ήρωές του. Ακόμη και στις στιγμές που δείχνει ότι ξεφεύγει από το μέτρο, μένει στην ουσία του δράματος, κλείνοντας το μάτι στους τραγικούς, όπως ο ήρωάς του περνάει (όχι τυχαία) από την οδό Σοφοκλέους. Λίγο μετά όμως αυτή την αναφορά θα τη σαρκάσει, βάζοντας μια τρανσέξουαλ να μιλάει για τους μεγάλους τραγικούς εκθηλύνοντάς τους και λέγοντας, «ξέρεις μωρή, οι τραγικοί. Η Σοφοκλής… η Ευριπίδης…». Η «Στρέλλα» δεν είναι μια ταινία που δεν έχει προβλήματα. Εχει τις ελλείψεις μιας μικρής ανεξάρτητης παραγωγής, χωρίς όμως να φαίνεται φτωχή και σε μια δυο κρίσιμες σκηνές έντονου δράματος, η έλλειψη εμπειρίας των ηθοποιών είναι εμφανής. Ωστόσο, πρόκειται για σκηνές που θα δυσκόλευαν ακόμη και εξαιρετικά έμπειρους ηθοποιούς. Η ταινία θα έχει εξασφαλισμένη πορεία στο διεθνές κύκλωμα του γκέι σινεμά, όμως αξίζει να γίνει γνωστή και έξω απ’ αυτό. Πέραν της «Στρέλλας», χθες προβλήθηκαν δύο ταινίες στο διαγωνιστικό πρόγραμμα, χωρίς όμως να φέρουν την έκπληξη. Η «Katalin Varga» από τη Ρουμανία είναι ένα δράμα για τις συνέπειες που φέρνει σε μια οικογένεια η αποκάλυψη ότι ο σύζυγος δεν είναι και ο πατέρας του παιδιού, ενώ το «Happy Τears» είναι ένα ανεξάρτητο αμερικανικό δράμα με στοιχεία κομεντί. Πρωταγωνιστούν η Ντέμι Μουρ και η Πάρκερ Πόουζι στους ρόλους δύο αδελφών που φροντίζουν τον άρρωστο πατέρα τους, με διαφορετικό τρόπο, όπως διαφορετική είναι και η προσέγγισή τους για τη ζωή.